Tobby's diary

Tobby's diary
20 October, 2021

Η ζωή μου με τις μαμάδες μου Μόνικα και Λένα. 


Γειά σας! Το όνομα μου είναι Tobby, (τι να πω δικιά τους ιδέα ήτανε!). Είμαι ένα ημίαιμο Shih Tzu γύρω στα τεσσεράμισι κιλά που θα ήταν πολύ περισσότερα αν δεν με πρόσεχαν οι μαμάδες μου, (δεν καταλαβαίνω γιατί βρίσκουν την κοιλιά μου χοντρή!) Είναι αλήθεια με προσέχουν σαν τα μάτια τους και θέλουν η γούνα μου να είναι φρεσκοκουρεμένη και πεντακάθαρη. Ετσι θα λέγατε ότι είμαι ένα αρρενωπό Τεριεδάκι με μια αγαπησιάρικια καρδιά.


Ειναι αλήθεια τα έχω τα χρονάκια μου είμαι 9 (Shhh!), αλλά δεν μου φαίνεται! Με φροντίζουν σαν μωρό κουτάβι και αυτό δεν με χαλάει καθόλου! 

Ζω σε ένα υπέροχο σπίτι με πολλά σκαλοπάτια που τρελαίνομαι να ρίχνω "γκάζια" πάνω, κάτω! Κάπου εκεί κοντά είναι και τα γραφεία μας, το showroom και η αποθήκη του "It's a Way of Art",  όπου πιάνω δουλειά ανελλιπώς κάθε μέρα. Τι να σας πω it's my happy place! Ναι, μιλάω και αγγλικά, είμαι bilingual! 


Μου αρέσει να κάνω βόλτες έξω αλλά το καλύτερο μου είναι όταν με πηγαίνουν στο εξοχικό μας στην Χαλκιδική. Εκεί είμαι πρίγκιπας στο παλατάκι του. Μου ανήκουν τα πάντα , όλο το σπίτι, οι αυλές, οι δρόμοι, η θάλασσα, τα πάντα! Η λέξη "Χαλκιδική" είναι από τις πιο αγαπημένες του λεξιλογίου μου! 

Όταν είμαι στη δουλειά έχει πολύ πλάκα γιατί όλοι με βρίσκουν χαριτωμένο και θέλουν να με χαϊδεύουν, ιδιαίτερα ο αγαπημένος μου κουριερ ο Νίκος, που έρχεται κάθε μέρα για να πάρει τις παραγγελίες σας. 
Είναι αλήθεια ότι όλοι με αγαπούν ιδιαίτερα όμως οι μαμάδες μου και εγώ τις γεμίζω με φιλιά, γλυψίματα και νάζια. 



Ίσως να μη γνωρίζετε ότι ο μέσος όρος των σκυλιών καταλαβαίνει γύρω στις 165 λέξεις. Τα πιο έξυπνα από τον μέσο όρο μπορουν και καταλαβαίνουν 250 λέξεις και παραπάνω και εγώ φυσικά δεν είμαι ο μέσος όρος!!! 

Ένα πράγμα είναι βέβαιο, ζω μια γεμάτη ζωή και πιστέψτε με δεν είναι σκυλίσια ζωή! Βρίσκω την έκφραση πολυ προσβλητικη! 

Μου αρέσει τρελά η ζωή με τις μαμάδες μου, ιδιαίτερα όταν η μαμά Λένα, η τροφός μου, μαγειρεύει εκείνες τις θεϊκές λιχουδιές και μοσχομυρίζει ο τόπος. 

Οταν οι φωνές των μαμάδων μου είναι χαρούμενες, είμαι χαρούμενος. Αν αισθανθώ ότι υπάρχει ένταση τις γλύφω και τις φιλώ μεχρι να ηρεμήσουν και όταν ακούω γέλια, τραγούδια και χαρές χοροπηδάω και κουνάω την ουρά μου. 

Πάντα, όσο απασχολημενες και αν είναι βρίσκουν χρόνο να με αγκαλιάσουν να με φιλήσουν και να μου κάνουν ένα μασαζάκι που με τρελαίνει. Να μου πουν ότι με αγαπούν ως τον ουρανό και ακόμη παραπέρα. Και μακάρι να ήξεραν ότι για μένα και οι δυό τους είναι όλος μου ο κόσμος. 

Σας φιλώ στην μούρη, 
Tobby